زمان، از گرانبهاترین داشتههای هر فرد است. بسیاری از ما در انجام کارهای روزانه دچار کمبود زمان میشویم و نمیتوانیم کارهایمان را به موقع و درست به پایان برسانیم، در چنین زمانی نیاز به مدیریت زمان احساس میشود.
«مدیریت زمان به معنای ساده، یعنی نظم دادن و برنامهریزی برای تقسیم زمان خود بین فعالیتهای خاص است؛ یعنی در اختیار گرفتن زمان»
کسانی که در زندگی خود مدیریت و برنامهریزی زمان دارند، کارهای خود را در اسرع وقت و به شکل صحیح انجام میدهند. این افراد از زمان خود به صورت مؤثرتر و پربارتر استفاده میکنند زیرا تمرینات و مهارتهای مدیریت زمان را به خوبی یاد گرفتهاند و در زندگی شخصی به کار گرفتهاند.
تکنیکهای مدیریت زمان:
قدم اول: برنامهریزی درست و منطقی
برنامهریزی ضرورت زندگی است، نه فقط درس خواندن بلکه کل زندگی نیاز به برنامهریزی دارد چرا که به زندگی نظم میبخشد و باعث موفقیت در امور و سرعت بخشیدن به کار میشود.
برنامهریزی باید مبتنی بر واقعیت و به دور از هر گونه خیالپردازی باشد، به عنوان مثال یک دانش آموز با توجه به توانایی جسمی و روحی خویش و با تکیه بر توانمندیهایی که دارد و شرایط خانوادگی خویش برنامهریزی میکند و تصمیم به اجرای
آن میگیرد.
برنامهریزی ۲ گونه است:
- بلندمدت: مثلاً یافتن شغل مناسب و یا رشتهی دلخواه در دانشگاه
- کوتاهمدت: گرفتن نمرهی خوب در یک درس یا معدل خوب در پایان ترم
در برنامهریزی حتماً باید ابتدا اهداف کوتاهمدت را با دقت و تلاش عملی کنید تا به برنامههای بلندمدت و اهداف کلی دست یابید.
قدم سوم: مرتب بودن و نظم داشتن
همیشه صبح زود از خواب بیدار شوید. لیستی از کارهایی که در طول روز انجام خواهید داد، تهیه کنید و مسئولیت انجام آنها را بپذیرید. شما به عنوان دانش آموز، علاوه بر لیست انجام امور روزانه، به یک برنامهی هفتگی نیاز دارید.
در این برنامهی هفتگی، ساعت و نوع مطالعهی خود را مشخص مینمائید، وقتهایی برای استراحت در نظر میگیرید و خود را موظف به اجرای برنامه میکنید. علاوه بر این؛ در هر کاری از شیوهی مهم اولویتبندی استفاده نمائید.
اولویتبندی یعنی کارهای مهمتر، زودتر و کارهایی که اولویت کمتری دارند؛ در ساعات پایانی روز یا روزهای آخر هفته انجام شوند. این کار باعث میشود تا برای امور مهمتر، انرژی بیشتر و برای امور کماهمیت، انرژی کمتری صرف نمائید.
چرا دچار کمبود زمان میشویم:
۱- نداشتن انگیزه ۲- ضعف در نه گفتن ۳- اشتباه در اولویتبندی
۴- تنبلی و اهمالکاری ۵- تمرکز همزمان روی چند کار ۶- کمالگرایی
۷- نداشتن برنامهریزی ۸- رویاهای بزرگ و غیر واقعی ۹- ضعف در مهارت تصمیمگیری